Straatmuzikant

Geïnspireerd door een oude straatmuzikant besloot Gerard Rinsma om zelf het ook eens te proberen: gewoon de straat op met gitaar, mondharp en zelfgemaakt drumstel.

Mijn vader was een zakenman; hij was behoorlijk rijk,
en toen ik pas geboren werd, was m’n bedje al gespreid
als toekomstig compagnon in een succesvol bedrijf
dat gespecialiseerd was in schoonmaakazijn.
Maar we kregen ruzie, omdat hij met een grote schaar
korte metten maken wilde met m’n lange haar.
Maar omdat ik graag als Simson door het leven wilde gaan,
koos ik voor de vrijheid van een ……..muzikant op straat.

mr_tambourine_man_05Eerst enkel tijdens de vakanties ergens ver weg in het buitenland: Berlijn, Stockholm, Oslo, Salzburg. Maar later, toen z’n zelfvertrouwen was gegroeid, in de weekenden ook in Nederland. En hij vond makkers, die met hem hetzelfde enthousiasme deelden voor de muziek uit de zestiger jaren. Op Koninginnedag in Apeldoorn won hij ooit zo al eens de tweede prijs met “zijn meeslepende muziek uit de jaren ‘60 en ‘70 met een knipoog naar Nikkelen Nelis.” zoals in het beoordelingsrapport stond.

En zo laat Gerard Rinsma als Mr. Tambourine Man de sixties herleven, aanstekelijk en opbeurend. En dat al meer dan vijftien jaar. Uit een interview met een lokale krant:

Als straatmuzikant zamel ik geld in voor kinderen, die op straat moeten leven. Niet hier, maar in Brazilie. Die combinatie tussen straatmuziek en straatkinderen heb ik gemaakt, omdat mensen wel aan me zagen, dat ik het geld zelf niet nodig had. Maar omdat ik ik toch wel waardering wilde voor mijn optreden, kwam ik op het idee om er een goed doel aan te koppelen. Dat werd dus ‘Help mij leven’, een organisatie die zich inzet voor straatkinderen van Rio de Janeiro. Ik had de oprichter persoonlijk leren kennen en heb enorm veel respect heb voor zijn werk.

Loopt het goed?

Eigenlijk loopt het best goed. Natuurlijk, als je het vergelijkt met de bonussen, die de mensen aan de top van een bank opstrijken, is het natuurlijk een nul, komma nul maar ik vind het mooi om te zien dat mensen ons heel bewust geld geven. Want we hebben een grote poster bij ons en daarop kunnen de mensen lezen waar het geld naar toe gaat. En natuurlijk vinden ze onze muziek heel leuk. Overal kennen ze Proud Mary, Mrs. Robinson, California Dreamin’ maar waar hoor je het op straat spelen? Met z’n drieën brengen we de close-harmony van de Mama’s & Papa’s, Peter, Paul & Mary, Simon & Garfunkel, The Byrds, The Eagles en zelfs The Seekers. En ook de nederpop vergeten we niet: als je onze zangeres ‘Venus’ hoort zingen, dan voel ik me al Robby van Leeuwen naast Mariska Veres: in Shocking Blue. En we merken dat deze muziek bij de mensen een snaar raakt. Wij brengen met minimale middelen een zo authentiek mogelijk geluid.”

Waar zijn jullie te zien en te beluisteren?

Alle grote steden; voorgaande jaren in Nijmegen, Arnhem, Den Bosch, Roermond, maar ook hebben we wel in Keulen gestaan, in Aken en een paar keer in het noorden.

 

En met Koninginnedag in 2009 waren we in Apeldoorn, toen iemand met de auto op de bus van koningin wilde inrijden. Dat was bizar; we stonden er heel dicht bij, maar waren de laatste die hoorden wat er gebeurd was. Toen was de lol er wel vanaf.

O ja en ooit zag minister-president Balkenende mij op straat spelen; ‘dat had hij nog niet eerder meegemaakt’, zei hij: ‘een dominee die als straatmuzikant geld inzamelt voor de straatkinderen.’ Ik heb hem toen nog mijn CD gegeven en mijn rose bril. Maar dat heeft niet echt geholpen, geloof ik.”

Mr. Tambourine Man ontmoet premier Balkenende, Roermond 5 mei 2009

Mr. Tambourine Man ontmoet premier Balkenende, Roermond 5 mei 2009