Categoriearchief: Songteksten

Hier staan alle berichten met de songteksten.

Songteksten CD ‘In Earme Band’ Gysbert

1. IN EARME BAND

We spylje krekt sa lang
sa lang as’t breed is,
we spylje krekt sa lang,
sa lang der keet is,
mar we ha gjin sint
op ‘e melis,
want wy binne mar in earme band:
krinten yn ‘e brij ha wy nea kint.

En de trompet is lek
en de saksofoan hat in ferburgen gebrek
en de tromboane hat in kikkert yn ‘e hals
en de piano klinkt gewoan falsk.

2. MARIA

Se sit op ‘e knibbels yn it ledikant:
gjin sliepen yn it sin.
Se sjocht my mei grutte eagen oan,
wachtet op wat ik dwaan sil.

Twa jier stapt se no om op dizze wrâld,
mar har eagen lykje sa wiis en âld
en ik wit hoe grut at se ek wurde sil,

Maria
kint nimme bedjerre by my,
wurd ik lilk, dan laket se nei my
en at se laket, smelt se alle iis yn my.

Se lit har sakje op ‘e flier,
út it ledikant wei klom.
Op bleate fuotten set se nei de doar:
se sjocht noch ien kear efterom

op ‘e drompel fan de grutte minskewrâld.
Neat wat har keare kin en nimmen dy’t har tsjinhâldt
en ik wit hoe grut at se ek wurde sil,

Maria,
kint nimme bedjerre by my,
wurd ik lilk , dan laket se nei my
en at se laket, smelt se alle iis yn my.

Hoe sil ’t wêze as ienkear
do de kjersen plukst fan de beam,
net mear meirinst oan mem har earm?

Is de wrâld dan iepen en frij?
Net mear ferdield yn jim en wy?
Hoe sil’t wêze ast like grut bist as wy,

Maria?
kint nimme bedjerre by my,
wurd ik lilk, dan laket se nei my
en at se laket, smelt se alle iis yn my.

3. SE LEAUDE NOCH YN LOK

Se leaude noch yn lok op de âlde wize,
foarlibbe troch har heit en mem
en njoggen moanne nei de brulloft
stie de widze klear foar de lytse Tjalling Geart:
nei syn pake ferneamd.

Se leaude noch yn lok op de âlde wize,
tegearre op in eilantsje yn de libbensoseaan:
fiif oere iten op tafel; acht oere it sjoernaal;
te libjen foar man en bern:
har heechste ideaal.

Mar oan alle mearkes komt in ein
en dizze wie yn ien kear út,
doe’t hy in oare namme flústere
by de tradisjonele jûntút

“Marianne “, sei se, “wa is dat?”
en se siet yn ienkear rjochtop.
“En no fertelst my alles,
oars klau ik dy de eagen út ‘e kop.

Se wie alhiel fan slach en fan de wize,
dat hja har sa fersind hie yn it manlju’s aard
en mem koe hûndert kear sizze:
“’t is oan de frou om te ferjaan.”
Har eilantsje yn de oseaan
wie mei ien feech fan de kaart.

4. IK LEAU DAT ‘K LEAFST

Ik leau dat ‘k leafst allinne bin:
op myn skip, dat foar de wyn
oer it wiid hinne gliidt,

of op myn rêch
ûnder it grien fan in bûkebeam.

Wylst ik in simmermiddei ferdream
en nei flinters en minskeskuon sjoch,
wachtsje ik op de kear
datst foarby rinnen komst

5. JAPICX III (ynstrumintaal)

6. CHRISTIANE

Fûgels kinne fleane en binne frij;
it hat gjin sin en sjoch se efternei.
Christiane draait har om fan it ‘gewapend’ beton.

Om har hine steane plysjes en militêren klear
foar it heitelân – flaggen wapperje read.
Teksten op buorden; ja, in protte wurdt der presteard.

Mar alle wegen rinne hjir dea.
Op stasjons inkeld ien rjochtingsferkear
fan West- nei East-Berlijn.

En Christiane wit: der is gjin wei,
nearis in mooglikheid
en sjoch oan de oare kant:
de moanne is nocht tichterby.

Ik wie in toerist út it westen wei,
fan de wrâld, dy’t achter de muorre leit.
Ik kaam har tsjin op it Alexanderplein.

En wylst we ronnen troch de rein,
sei se: “dizze oarloch hat gjin ein;
it fjoer is inkeld yn iis omslein.”

En Christiane wit: der is gjin wei,
nearis in mooglikheid
en sjoch oan de oare kant:
de moanne is nocht tichterby.

7. DE KLINYK

Tûzend drippen op it raam
en net ien fersint him yn it paad,
dat yn it foar útset is.
Starich beslacht it rút:
adem faait it panorama út,
mar net it witten dat yn dy is:

alles leit fan te foaren fest;
hiel dit libben achter it glês;
elke stap dy’tste fersetst

yn de klinyk.
Alle dagen binne gelyk
en de nachten lang.
Yn de klinyk
is de wrâld wyt
en binne de muorren hurd.

Mem glimket ast wat seist
en heit sjocht nei bûten fûgels nei;
begripe se watste sizze wolst?
As immen dyn tinsen stopsette koe,
mar oan ‘e ein bliuwst altyd allinne oer
mei de eangst datst starichoan gek wurdst.

Soms wurdst sa benaud,
komme de dagen op dy of,
strike se as skaden lâns it gebou

fan de klinyk.
Alle dagen binne gelyk
en de nachten lang.
Yn de klinyk
is de wrâld wyt
en binne de muorren hurd.

8. MELDIJ

Oan de piano kipe hja nei it ljocht
en klonk dy noch nei,
mar stoar ûnderweis.
Har wurden foelen del:
plústers, los op ‘e wyn.

…en klonk dy noch nei,
mar stoar ûnderweis:
in ljochtstreek oer it fjild,
dêr’t it skaad oerhinne skood.

En noch fjil ik de waarmte fan dyn lea;
dyn eagen, dy’t dronken, seagen nea
de takomst, sa at ik dy yn myn dreamen seach.

En ik hie gjin rjocht en tink dy foar mysels;
de sangen waarden âld,
myn fingers fan stien, sa kâld:
oan de grins fan myn eachweid
gong immen mei dy mei;

….de fierte naam dy op
en faaide dyn stal út
en oer it iepen fjild
waaide myn rop út.

En noch fjil ik de waarmte fan dyn lea;
dyn eagen, dy’t dronken, seagen nea
de takomst sa at ik dy yn myn dreamen seach.

9. AS IK DY MYN EAGEN LIENE KOE

As ik dy myn eagen liene koe,
wat soeste sjen ast de fjilden oerskôgje koest:
it lân sa grien, de wyn, dy’t troch de beammen rûst.
Wat soeste sizze ast troch myn eagen sjen koest?

Bygelyks soe ik dy dan wize hokker toer
by welk doarp heart, op welk mar dat seil sile soe
en boppe ús de wolken, dy’t dan driuwe starich oer.
Wat soeste sizze as ien fan harren ús meinimme koe?

lâns sân sleatten
nei it grutte wiid;
tiid en lân fergetten
ast ienkear by my wiest.

As ik dy myn eagen liene koe,
wat soeste sjen ast de fjilden oerskôgje koest ?
Mar it lân is griis en de beammen binne keal
en triennen benimme it sicht fan it each.

10. IENKEAR

Ienkear kom ik werom,
ienkear hâldt de trein foar it stasjon.
Yn maaie, juny of april,
mar ienkear sil it wêze
dat ik dy werom sjen sil.

Want ienkear binne de dagen foarby,
dy’t ús skiede, do fan my:
ienkear is it leafste yn my foar dy.

De dagen sille winne en de nacht giet foarby,
ienkear skowe de wolken foar de sinne wei;
bloeie maitiidsblommen inkeld foar ús
en stekt yn hiel it doarp elkenien de flaggen út.

Want ienkear binne de dagen foarby,
dy’t ús skiede, do fan my:
ienkear is it leafste yn my foar dy.

It heechste liet, ik doarde it nea oan,
ik song myn lieten yn mineurtoan,
mar no – in nij refrein set yn mei dy.

11. FANNEMOARN

Fannemoarn ha ik dy besjoen;
do slieptest noch en ik wist net goed
wat sa taaste yn myn moed:
yn it wikseljend ljocht
boarten dyn krollen lâns dyn gesicht;
kalm gie it tekken op en del.

En elke kear as ik dy wer oansjoch
– ek al bist oerdei tûzend kear oars –
speur ik nei it bern fan fannemoarn.

12. TSJERKE (neitins oan de tsjerke fan de Gordyk (1683-1983)

Jiske en pún: neat oars is der oer.
De grutske toer leit brutsen foaroer
en wyn blaast it stof fan ieuwen fuort.

As skiep op ‘e flecht: de stiennen op it hôf.
De klok slacht net mear, de hoeder is op slach dea,
nije hearen stean klear foar it regear.

Ik ha in foto fan doe’t er noch yn ’t sintrum ston,
it doarp de tiid joech en op sneontejûn
syn klokken liede liet foar de snein, dy’t komme soe,
foar it folk, dat op dy dei op him tastreame soe.

Rein docht de rest fan it ôfbraakproses:
op ‘e bulte stien bloeit kattesturt en flier
en ûnkrûd waachst oer it tsjerkepaad.

It sil yn 1896 west ha,
doe’t immen in flagge op de tsjerketoer set hat
en elkenien, dy’t kaam de tsjerkewâl del
seach fiif letters waaien op it reade flanel.

It wie de flagge mei de bea fan it folk:
jou ús hjoed ús deistich brea.

In oannim bedriuw hat opsje op de grûn
plannen foar in bank of oar sakenpand
lizze op besjen op ’t gemeentehûs.

13. IN EARME BAND (reprise)

want wy binne mar in earme band:
krinten yn ‘e brij ha wy nea kint.

14. bonustrack: JOU MY IN LIET
(foar Elisabeth Käsemann (1947 – 1977 )

Foar minsken sûnder namme,
ophelle yn ‘e nacht
en nei geheime finzenissen tabrocht
Foar minsken sûnder rjochten
efter traaljes en stikeltried,
dy’t ferdwine sûnder spoar, sûnder bewiis.

Jou my in liet, dat myn adem draacht
en dwers troch alles hinne giet
en gjin beliis jout
as myn stim stikt yn it fertriet.

Foar de frouwen op it plein,
hâlde stil har buorden yn ‘e loft
mei in foto fan man of soan:
`Sis my, libbet er noch ?’
Foar it bern dat om syn heit gûlt
en wekker wurdt midden yn ‘e nacht,
as in auto yn de strjitte stil hâldt
en in portier tichtslacht.

Jou my in liet, dat myn adem draacht
en dwers troch alles hinne giet
en gjin beliis jout
as myn stim stikt yn it fertriet

In liet dat dûnset oer de pleinen
lâns de kazernes en it paleis:
in liet, net del te bêdzjen:
‘ienkear binne wij frij’
‘ienkear binne wij frij’

Jou my in liet, dat myn adem draacht
Jou my in liet, sterker as de dea, jou my in liet, jou

BEGELEIDENDE TEKST OP DE PLATENHOES UIT 1987:

‘In Earme band’ is opnaam op de Lemmer yn de Face Sound Studio
op 9,10,11,12,21 en 22 septimber 1987
en mixed op 5 en 6 oktober 1987.

Teksten, muzyk en arranzjeminten binne makke troch Gerard Rinsma.
Koperarranzjeminten troch Gerard Rinsma en Hans Jonker.

Produksje: Hans Jonker, Gerard Rinsma en Joop van der Linden
Opnametechnyk: Joop van der Linden.
It skilderij op de foarside is makke troch Pieter Pander.

‘In Earme band’ dat wol ek sizze dat dizze plaat der net kommen wie sûnder stipe fan de provinsje Fryslân, it provinsjaal Anjerfûns en it Lammert Heeringa fûns.

Hoe it sa kommen is.

Yn Fryslân is brass- en fanfare muzyk aardich populêr; dat is
bygelyks of te lêzen oan it tal korpsen en brassbands yn de provinsje.
It wie maaie 1983, doe’t Gysbert as Fryske groep troch Hans, ien fan har leden, foar it earst yn kontakt kaam mei dizze koperblaaswrâld: it idee fan in mooglike gearwurking waard op de twadde plaat al foarsichtich útprobearre.
Oantrúne troch entûsjaste reaksjes fan it koperkwintet en Gysbert besochten Gerard en Hans om mear muzyk fan Gysbert foar koper te arranzjearjen. Op it konsert fan Gysbert en koperkwintet “Mellow Brass’ yn april fan dit jier wie it resultaat te hearren. Doe wie ek fuortmei-ien elk der wis fan dat dizze gearwurking op de plaat ferskine moast.
No, dy plaat ha jo no yn ‘e hannen en wy fan Gysbert hoopje dat jo mei like folle wille nei dizze plaat lústerje sille as wêr’t wy mei oan dit projekt arbeide ha.

GYSBERT

TERUBLIK OP ‘IN EARME BAND’ (een arme band):

De naam Gysbert is anders dan verwacht niet afgeleid van de friese dichter Gysbert Japicx, maar van de gelijknamige toneelvereniging, waar zowel de ouders van Johan Cnossen als Gerard Rinsma lid van waren. Johan en Gerard kenden elkaar al van de middelbare school, hadden in enkele gelegenheids-uitvoeringen al samengewerkt: o.a The White Dove in 1977, Dreamen fan doe, 1978. En in 1979 werden samen met Hans en Eelco Jonker de eerste demo’s gemaakt in de huiskamer van Gerards ouders. Met deze demo’s gingen zij naar Wobbe van Seijen, van Universe Productions, die er echter weinig heil in zag. Door zanger, troubadour Roel Slofstra op het spoor gezet van de pas opgerichte vereniging Tsjoch, traden Gerard en Johan met pianiste Iteke Baakman voor het eerst op op het 3de Tsjoch festival in de Klameare in Workum in 1980. Daar kwamen zij in contact met Henk Dijkstra, een virtuoos op de 12-snarige gitaar.
De samenwerking met Henk duurde twee jaar en om het unieke materiaal niet verloren te laten gaan, besloten Gerard, Hans en Johan om een elpee in eigen beheer op te nemen.
De elpee ‘Doekele’s Kafe’e was het begin van een bescheiden bekendheid in het folk-circuit. Via Hans Jonker, die samen met zijn broers Aarjen en Eelco de plaats van Henk Dijkstra had ingenomen, kwam Gysbert in aanraking met koperblaasmusici van het conservatorium. Op hun tweede elpee, getiteld Frisipaasje, werd al één nummer samen opgenomen (Hallo, myn freon), de derde elpee – In Earme Band – was in zijn geheel gevuld met voor koper gearrangeerde nummers. Ook werd op deze elpee de zang van Gerard afgewisseld door die van Grytsje Kingma, die korte tijd bij de band zong.
Vanaf die tijd trad Gysbert bij voorkeur op met het koperkwintet Mellow Brass en toen zangeres Rinske van der Meer de plek van Grytsje had ingenomen, stond de band in het laatste seizoen met tien man op het podium. Het afscheidsconcert op 9 april 1989 in de Skans te Gorredijk werd voor die gelegenheid vastgelegd en uitgebracht in eigen beheer onder de naam ‘Folk en Fanfare, Brass en Ballade’. Op deze opname, eerst op tape en later op CD uitgebracht, is goed te horen hoe Gysbert zich in de negen jaar ontwikkeld had en hoe breed hun muziek geworden was.
Maar tegelijk beseften alle leden dat de grenzen van een niet-professionele band bereikt waren en besloot Gerard Rinsma, die al die jaren vanuit Amsterdam en sinds 1986 als dominee in het friese Grou de band had geleid, om haar op te heffen.

De band kon terugzien op een aantal hoogtepunten, waaronder in 1985 een aantal optredens in West-Berlijn, deelname aan een NCRV-programma voor nieuw talent en een bescheiden airplay. En verder het aanbieden van de eerste exemplaren van hun drie elpees aan respectievelijk drs. J. Mulder, destijds gedeputeerde voor cultuur in de Friese PS, Rink van der Velde, schrijver en tenslotte in de Sint Piter kerk van Grou aan Gysbert Japicx himself.
Uit dat laatste blijkt wel dat de band veel pretenties had, die ze echter nooit helemaal waar heeft kunnen maken. Ze bleef consequent vasthouden aan het friestalige, merendeels door Gerard Rinsma geschreven repertoire, lang voordat andere groepen er landelijk mee doorbraken. Ze bleef ook consequent spelen in het folkcircuit, waarbinnen zij eigenlijk niet meer paste.

In 2015 werden de 16-sporen tapes van de derde plaat ’In Earme Band’ in de studio van toen teruggevonden; dankzij de kwaliteit van de opnames kon de plaat opnieuw gemixed worden en besloten Hans en Gerard deze 28 jaar later alsnog op CD uit te brengen.

Gerard Rinsma