Een bont gezelschap: een kleurrijke viering in Leeuwarden

IMG_0098In de week dat in Den Haag mensen ‘minder, minder, minder’ scandeerden, klonken er in Leeuwarden gelukkig heel andere geluiden. Van mensen, die vanuit verschillende godsdienstige tradities elkaar wilden zoeken en dat samen wildenvieren.

IMG_0100

 

 

Als nieuwkomer keek ik die donderdagavond in de doops-gezinde kerk aan de Wirdumerdijk verbaasd naar het bont palet van mensen. Ik zag vrouwen in kleur-rijke sarongs, mannen in afrikaanse kledij, moslims met gebreid vest. Voor mij zat een jonge Afrikaan-se moeder met drie kinderen, zwart als ebbenhout. De jongste keek mij voortdurend aan, alsof ik een exotische vrucht was.
Ik bevond mij op een jubileumbijeenkomst van Kleurrijk Fryslân in het kader van de Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie. Tot de sprekers behoorden o.a. bisschop Gerard de Korte, Rabbijn Tamarah Benima,zenmeester Jiun Hogen, imam Abdesslam, vertegenwoordigers van de Soefibewe-ging Leeuwarden,van het humanistisch verbond en het hindoeïsme. Bisschop de Korte waarschuwde ons voor nieuwe vormen van racisme. “Ook in onze eigen samenleving zijn er politici die inspelen op vage onderbuikgevoelens en het denken in “wij” en “zij” voeden. “Maar,” voegde hij er aan toe, “katho-lieken zullen dat denken vanuit hun geloof in de ene Scheper altijd resoluut afwijzen. God is vader van alle mensen. Samen met mensen die leven vanuit ene andere gelovige of levensbeschouwelijke bron blijven wij opkomen voor de fundamentele waardigheid van iedere mens. Voor racisme en rassendis-criminatie mogen wij niet wijken”, want, zo sloot hij af: “wie een mens schendt, schendt indirect de Schepper.” En de imam liet vanuit zijn traditie weten dat de islam een universeel karakter heeft.: “Allah maakt geen onderscheid op basis van ras, afkomst, huidskleur, taal en/of geslacht.
En rabbijn Benima wees op het verhaal uit de Tenach over de torenbouw van Babel; het waarschuwt volgens de midrasj tegen ‘arrogant en dictatoriaal streven naar eenheid.’ “De mens, die niet met dit project om de hoogste toren te bouwen, kan of wil meedoen, wordt van de toren afgeduwd. Maar de Eeuwige ziet het en grijpt in. God zorgt ervoor dat van dan af aan de mensheid verschillende talen spreekt.” Vervolgens gaf de rabbijn een verrassende uitleg aan de Babylonische spraakverwarring: “Terwijl de eenheidstaal, en daarmee het eenheidsdenken, door de Eeuwige werd onderkend als de-structief, zag de Almachtige de diversiteit die God na het incident met de Toren van Babel in de wereld bracht, kennelijk als constructief. Diversiteit werd de weg waarlangs de mensheid zich van het dictatoriale ‘die moet’ en ’het moet zo’ kon bevrijden.”
Maar het waren niet de woorden met alle daarin verpakte wijsheden, die me het meest troffen, maar de uitnodiging om daarna deel te nemen aan een ‘heilige’ (sacred) dans. Alle stoelen gingen aan de kant, handen werden elkaar gereikt en van het een op het andere moment waren we opgenomen in één grote dans, die de hele kerkzaal vulde. En meer dan door alle woorden ervoor, voelde ik de waarheid van het thema: welke kracht er in diversiteit schuilt.
Die diversiteit was me aan de zuidzijde van het kanaal nog niet eerder zo opgevallen, maar hier in de doopsgezinde vermaning zag ik welke enorme kansen er liggen voor een bijdrage van kleurrijk Fries-land aan de culturele hoofdstad van 2018.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*