Uitzwaaien van Sint Piter

sint piter en swarte pytVorige week vrijdag heb ik hem na 23 jaar weer kunnen uitzwaaien. De enige friestalige bisschop, die ons land rijk is. De enige bisschop ook, die niet alleen wordt binnengehaald, maar ook weer wordt uitgezwaaid. Ik heb het over Sint Piter, die op vrijdag 21 februari afscheid nam na zijn jaarlijkse ver-jaardagsbezoek aan Grou.
Lang geleden – onze kinderen waren nog klein – stonden we aan dezelfde kade bij hotel Oostergo en zagen Sint Piter in de arreslee stappen om beschenen door een ondergaande zon richting het Pikmeer op te rijden. Twee friese paarden met wapperende manen trokken de slee uit het zicht.
Maar ook al stond hij nu op het achterdek van een sleepboot, toen de boot zich langzaam losmaakte, werd ik overvallen door een zelfde gevoel van weemoed. Sint Piter nam toch heus afscheid en liet ons op de kade voor een jaar aan ons eigen lot over. Drieentwintig jaar eerder huilde mijn kind daarom toen echte kindertranen. En ook al vertelde ik hem dat Sint Piter volgend jaar zeker weer terug zou komen, voor hem leek het een afscheid voor altijd.
In zekere zin, realiseerde ik me nu, had hij ook gelijk gekregen. In Schagen, waar we daarna naar toe verhuisden, kenden ze geen Sint Piter, maar een doodgewone Sinterklaas en in Roermond hadden ze nog weer een andere bisschop. Maar die deelde weer geen kadootjes uit.
Onze kinderen wonen nu in Maastricht, te ver weg om even over te komen om Sint Piter uit te zwaaien, maar graag had ik ze er dit keer bij gehad om te horen wat ze zich er nog van herinnerden. Of ze bijvoorbeeld het Sint Piter-lied nog kenden. Want de liedjes, die je in je kindertijd leert, blijven ergens in je geheugen opgeslagen en gaan zo een leven lang mee. Toch? Zoals ook het fries, dat ze toen hebben geleerd en nog altijd kunnen spreken.
En wat Sint Piter zelf betreft: op zijn website lees ik wat hij aan de dorpelingen van Grou schrijft.

Leave berntsjes, heiten, memmen, pakes, beppes, stipers en fansels alle frijwilligers dy’t ús sa goed holpen hawwe,

Lâns dizze wei wolle wy jimme witte litte hoe fijn wy it wer fûn hawwe.Wy binne wiis mei jimme allegear. Wy binne no wer ûnderweis nei Spanje, mar wy sjogge no alwer út nei oar jier. Leave minsken allegear hiel hiel betanke foar jimme oanwêzichens en jimme help.

Geen dank, Sint Piter, ik ben volgend jaar graag weer van de partij.